De vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van vereniging gelden vanaf vandaag niet langer voor pedofielenpartij Martijn.
Openlijke pedofielen (in dit geval), van welke de meeste slechts beheersbare verlangens hebben door welke zij zich niet laten leiden, mogen zich niet meer verenigen. Dit is bepaalt door de Hoge Raad die in haar uitspraak liet doorschemeren zich vooral te hebben gebaseerd op recente zedenzaken en gevoelens zoals die leven in de maatschappij.
Dit is een citaat van volkskrant.nl: De Hoge Raad stelt in haar oordeel dat Martijn ‘de gevaren van seksueel contact met jonge kinderen bagatelliseert, dergelijke contacten zelfs verheerlijkt en haar opvattingen ook propageert’. Dat is volgens het rechtscollege in strijd met de ‘levende maatschappelijke opvattingen’ in Nederland waar seksueel contact tussen een volwassene en jonge kinderen wordt beschouwd als ‘een daadwerkelijke en ernstige aantasting van de lichamelijke en seksuele integriteit van het kind, dat daardoor grote en blijvende psychische schade kan oplopen’.
Het zijn de drie woorden ‘levende maatschappelijke opvattingen’ die me mateloos irriteren. Natuurlijk willen we niet dat onze kinderen misbruikt worden. Natuurlijk willen we niet dat ze ten prooi vallen aan, veelal, mannen die volgens hun seksuele driften niet anders dan met kinderen aan hun trekken kunnen komen.
Niemand wil dat.
Maar daar gaat het hier ook niet over.
We weten wie er lid zijn van Martijn. We weten, in de meeste gevallen, waar ze wonen. Ze hebben een website. Afgezien van een paar dissidenten in het ledenbestand, welke betrapt werden met kinderporno, zijn het mensen die al dan niet seksuele gevoelens voor kinderen hebben, maar die die gevoelens kunnen beheersen.
Ze vormen geen direct gevaar.
En toch, door de onwetendheid van mensen, door de angst voor wat kan komen, maar wat waarschijnlijk nooit komen zal, wordt ook het besluit van de Hoge Raad gedreven.
Onderbuikgevoelens.
Het is HET sentiment van het huidige Nederland. Geeft er een iemand met een huidskleur anders dan de onze zijn mening over zwarte piet, dan schieten we massaal zonder na te denken in een kramp.
Denken we dat iemand in onze buurt pedofiel is, dan gooien we stenen door de ruiten nog voor we zeker weten of die persoon überhaupt wel pedofiel is (en al is iemand pedofiel, dat is nog steeds geen rechtvaardiging voor het gebruik van geweld).
Als dit een homoseksueel overkomt wanneer hij lastiggevallen wordt door Marokkanen, dan, u raadt het al, schieten we weer allemaal in kramp. “Kutmarokkanen”, “Allemaal het land uit” en “Altijd hetzelfde volk”.
Wat men niet begrijpt, daar is men bang voor. En waar men bang voor is, moet de kop worden ingedrukt. Niet goedschiks, dan wel kwaadschiks.
DAT is Nederland.
Maar dat we iets niet begrijpen, staat in beginsel los van de vrijheid van verenigen. Dat is, nee was, een onwrikbaar juridisch gegeven in de Nederlandse samenleving.
Maar het lijkt erop dat de mensen die bakstenen door de ramen van vermeende pedofielen gooien, hiermee een steuntje in de rug krijgen.
Daarnaast levert dit op dat de werkelijk gevaarlijke mensen, de plegers van kindermisbruik, de pedoseksuelen, die hun gevoelens tot lichamelijk contact MOETEN uiten, nog meer in de schaduw gaan opereren.
En dit allemaal omdat domme mensen een, als voorbeeld, pedoseksuele zwemleraar, linken aan een pedofielenpartij van openlijke (u weet hoe ze heten en waar ze wonen) pedofielen.
Hulde Nederland! We zijn allemaal weer een stukje minder vrij (van geest) geworden! Nog even en we volgen de Engelse taal, waar er maar één woord is voor zowel pedofielen als pedoseksuelen. Nederland was nog zo goed om daarin een onderscheid te maken.
Ik ben een heteroseksuele man die uitsluitend op volwassen vrouwen valt, maar ik ben en blijf altijd faliekant tegen een verbod op pedofielenpartij Martijn.
We hebben in een democratie waarden en normen die we moeten koesteren en die we moeten verdedigen totdat we erbij neervallen. Ik zal dat blijven doen, ook al zijn daar nu een (belangrijk) stuk van kwijt geraakt.
dennisboots 