Facebook is, of u het nu leuk vindt of niet, een groot online feest met al je vrienden, familieleden, kennissen en collega’s. Facebook kan dus een belangrijk hulpmiddel zijn, maar ook een incidentele narigheid. Er zijn immers vele leuke, interessante mensen die blij zijn om een gesprekje met je aan te knopen. Maar dan zijn er ook nog die andere mensen, die maken dat je al ineen krimpt als je ze ziet aankomen. Dit artikel gaat over die mensen.
Natuurlijk, Facebook kan een geweldig middel zijn om bij te houden wat de mensen die belangrijk voor je zijn doen of gaan doen. Neem de status-update, dat vakje ter grootte van 160 tekens waar mensen antwoord geven op de vraag “Wat ben je aan het doen?”. Een kunstig, vernuftig of nieuwswaardige update is een plezier om te lezen. Het biedt je een klein, real-time raam met zicht op het leven van een vriend of vriendin.
Maar veruit het grootste deel van de berichten die worden gepost hebben meer weg van een bijdrage aan een slecht geschreven dagboek. Of erger nog, het lijkt verdacht veel op spam. Een recente studie toonde aan dat ongeveer 40% van de Twitter tweets omschreven kunnen worden als zijnde ‘nutteloos gebabbel’. Het zou dan ook in de lijn der verwachting liggen dat Facebook ook die kant op gaat.
Combineer die saaie status-updates met schaamteloze zelfpromoters en die vriend van een vriend die je iedere dag van die quizzen stuurt, en Facebook wordt al snel een dagelijkse herinnering van waarom mensen op je zenuwen kunnen werken. Daarom, een overzicht van de 12 meest irritante Facebookers:
De laat-me-je-ieder-saai-detail-van-mijn-saaie-dag-vertellen mededelers: “Ik word wakker.” “Ik had cornflakes als ontbijt.” “Ik zit me te vervelen op het werk.” “Ik sta in de file.” Echt waar! Wat fascinerend! Geen moment is zo saai dat ze er niet over zullen berichten. Het feit dat je 432 Facebook vrienden hebt wil niet zeggen dat we willen weten dat je op de bus staat te wachten.
De zelf promoter: Ok, we hebben natuurlijk allemaal wel eens een bericht de digitale snelweg opgegooid over iets waar we trots op zijn. Maar als je bij ieder hoogtepuntje, hoe miniem ook, daarvan iedereen op de hoogte wil stellen, moet je jezelf vragen of je mensen wilt informeren, of dat je ze wil inwrijven hoe goed jij het doet. Als ieder bericht van je gaat over hoeveel vrienden je al hebt of over het aantal tweets dat je al hebt verstuurd dan ben je een opschepper.
De vriendenverzamelaar: De gemiddelde Facebookgebruiker heeft 120 vrienden op de site. De sociale vlinders – u kent ze wel, die mensen die zelfs in het midden van de nacht op een treinstation nog vrienden kunnen maken – zullen er misschien 300 tot 400 hebben. Maar 1000 vrienden? Dat slaat nergens op. Of je bent George Clooney, of je hebt zojuist een loterij gewonnen. Anders slaat het nergens op.
De nieuwshuiler: “Michael Jackson is dood!” Je hebt het als eerste van mij gehoord! Ja natuurlijk. Van jou, net als die andere honderduizenden die toevallig aan het internetten waren, die toevallig de televisie of radio aan hadden staan. Deze Matt Drudge wannabe’s zijn de reden dat we veel nieuws halen van social media, in plaats van de reguliere mediakanalen. In hun haast om de loftrompet te steken over het feit dat zij als eerste waren met het nieuws, verspreiden deze mensen vaak ook halve waarheden, leugens en insinuaties. Nee, Brad Pitt is niet van een klif in Nieuw-Zeeland gevallen.
De transmarginale inhibitionist: “Ik ben op weg naar de drogisterij om een zalf voor die verschrikkelijke aambeien te halen.” Grenzen van privacy lijken niet te bestaan voor deze veel-te-veel-informatie updaters. Zij bieden zonder enige schroom details aan over hun seksleven, hun huwelijkse problemen en hun lichaamsfuncties. Bedankt voor het delen.
De slechte grammaticus: “zo zielug om te horen van steve jops, maar kben blij dat ut frijdag is”. Ja, ik weet wel dat de spelling, de grammatica en interpunctie anders zijn in op het wereldwijde web. Maar dat doet niet af dat je je als een idioot hoeft te gedragen. Doe je best, probeer het eens. Niet iedereen hoeft te weten dat je een randdebiel bent, toch?
De sympathiezoeker: “Ik voel me slecht vandaag.” “Man, wat ben ik blij dat het voorbij is.” “Karel kan echt wel wat goed nieuws gebruiken nu.” Zoals vissers proberen vissen te vangen, zo proberen deze mensen sympathie binnen te halen. Echt slecht nieuws is één ding, maar die manipulatieve berichten zijn niets meer dan een trieste schreeuw om aandacht.
De loerder: Dit zijn de vieze mannetjes en vrouwtjes van Facebook. Deze voyeurs zijn vaak te voorzichtig, of te lui, om te reageren op hun status of om iets op je prikbord te schrijven. Maar steeds, om de zoveel tijd, praat je met deze mensen, en laten ze onbewust een hint vallen dat ze wel degelijk hebben gelezen wat je hebt bericht. Zij houden zich op in de krochten van Facebook, en laten je het lazarus schrikken als ze opeens in het licht treden. Dit zijn enge mensen. Echt waar. U bent gewaarschuwd.
De klager: Deze mensen, als trollen die hun gal spuwen in anonieme commentaren, zo lijkt, hebben nog nooit iets in hun leven gezien waar ze positief opgewonden van werden. In plaats daarvan lijkt alles een handvat voor hen om ongebreideld te klagen. “Jan is helemaal niet zo onder de indruk van idioten die niet realiseren hoe idioot ze zijn” [Een echte statusupdate]. Ga door met het verspreiden van liefde zou ik zeggen.
De paparazzo: Heb je het wel eens meegemaakt dat je je eigen Facebookpagina bezocht en er achter kwam dat iemand zonder jouw toestemming een nogal opvallende foto van jou publiceerde? Je wil toch ook liever niet aan je moeder uitleggen waarom je, met je mond om de biertap, op de bar van een louche kroeg lag?
De obscurist: “Als niet nu, wanneer dan wel?”. “Je zult het wel zien…”. “Koren op de molen…”. “Dave dacht dat hij immuun was, maar nee. Nee, hij is het niet”. Sorry, maar je bent absoluut niet mysterieus. Het slaat gewoon nergens op wat je zegt met je vage hoofd.
De chronische uitnodiger: “Steun mijn doel. Teken mijn petitie. Speel Mafia Wars met mij. Welk Star Trek personage ben jij?” Je bedoelt het ongetwijfeld goed, maar het feit dat ik niet ben ingegaan op je vorige driehonderd uitnodigingen tot een spelletje, geeft wellicht aan dat ik dat deze keer ook weer niet ga doen. Dus stop gewoon. Stop. STOP. Het interesseert me geen reet welk Star Trek personage ik ben, of welke president ik ben. Alle goede bedoelingen ten spijt, ik wil gewoon vriendin zijn. Punt.
Excuseert u mij, ik moet nu dit artikel gaan posten op Facebook.
